Zaterdag 19 december Sunset op Phnom Bakheng

Vandaag hebben we een soort rustdag ingelast. Mijn maag is een beetje van streek en na zoveel tempels hebben we ook wel wat rust verdiend. Vanochtend hebben uitgeslapen tot 7.30u (hier is dat uislapen, omdat je vanzelf vroeg wakker wordt) en om 9.00u zijn we vertrokken naar Siem Raep centrum. Het was daar erg rustig. De meeste toeristen zijn bij de tempels. We hebben daarom veel contact met Tuk Tuk bestuurders. Iedereen wil ons naar de tempels brengen. Al snel roep ik daarom “I’ve seen them all”. Als je weet dat dat er zo’n 1200 zijn, gelooft niemand me. Maar naar mijn gevoel heb ik er veel gezien. Vanmiddag gaan we nog op sunset tour en dan moeten de tempels het zonder mij stellen en ik zonder hen.
We gaan eerst naar een westers warenhuis en daar hebben we eindelijk scheermesjes kunnen kopen. Die was ik vergeten in te pakken en Sjaak doet al dagen met een bot mesje. In de drogisterijen hadden ze geen goede mesjes, alleen hakmessen. Daarna hebben we de oude markt bezocht. Dat is een markt waar de Cambodjaan komt. Kip in overvloed, niet gekoeld, vis, fruit, maar ook kleding. We lopen daar rond en worden niet of nauwelijks aangesproken. Op weg naar de grote markt drinken we onze eerste cappucino in Cambodja. Dat was heerlijk. Op de grote markt is het compleet anders, daar is het het rijk van de toeristen. T-shirts, kussenslopen, juwelen alles “ferry, ferry sjeep”. We krijgen een show om te bewijzen dat de juwelen echt zijn. Gelukkig gaat het apparaat dat aangeeft of een juweel echt is, ook bij mijn eigen Hollandse ring piepen. De diamand is dus echt. Jammer voor de verkoper, maar we hoeven geen juwelen. Echter robijnen hanger twintig dollar.
We lopen de straat uit naar een centrum waar de oude ambachten weer in ere hersteld zijn. Polpot had ze het land uit verbannen. Nu kunnen veel mensen hun geld verdienen met zijde beschilderen, weven, houtsnijden en beeldhouwen. Het is allemaal heel mooi, maar erg duur. Je koopt daar natuurlijk wel echt handwerk. Het verschil hier is dat 20 procent van de winst naar de kunstenaar gaat. Er hebben daardoor 1000 mensen werk. Je ziet hier veel van dat soort plaatsgebonden goede doelen.
Weer op straat komen we een kippenboer tegen op een brommer. Hij heeft wel 100 kippen aan zijn brommer opgehangen aan de poten en ze leven nog. Dat is wel een zielig gezicht.

Aan het eind van de ochtend hebben we heerlijk geluncht en dan weer terug met de Tuk Tuk naar het hotel. Tot vier mogen we aan het zwembad liggen en dan weer naar de sunset.

De sunset zien we op Phnom Pakheng. Dat betekent met de Tuk Tuk naar de heuvel en daar met 1000 anderen de berg beklimmen. Het is prachtig om te zien. De zonsondergang is mooi, maar het spectakel nog veel leuker. In de schemering wandelen we om half zes weer de berg af. Het wordt heel snel donker, maar we kunnen het nog zien. ’s Avonds blijven we in het hotel.