Vanochtend om 8 uur reden we weg uit Banlung. De eerste foto laat nog even onze bungalow in Banlung zien.
Het was hier leuk, maar we zijn stiekem wel blij dat we weer op weg naar een warme douche zijn. In onze Treetops hut, hadden we een echt toilet en een koude douche. ’s Avonds is dat prima, maar ’s ochtends is het koud. We zijn wel kinderen van de luxe.
We rijden 3 uur over de hobbelige rode weg en dan komen we kort op de asfalt weg. Om 11 uur komen we bij Mekong Blue. Mekong Blue is een kleine organisatie waar vooral kansloze vrouwen de kans geboden krijgen om zijde te weven en een eerlijk salaris daarvoor te krijgen. Zijde maken is veel werk.
Dat zien we wel. Cambodjanen kunnen alles gebruiken, ook van de zijdrups. Eerst zijn zijde, later eten zij de rups. Het zal best lekker zijn, maar deze stap kunnen wij nog niet zetten. We willen alles eten (van kikker tot slang), maar insecten gaat te ver.
We zien het hele proces van het maken van zijde. Dit bedrijf onderscheidt zich dat ze een soort kinderopvang hebben voor kinderen tot 6 jaar. Daardoor kunnen de vrouwen ook werken. Ook daar zijn we nog even geweest, foto’s gemaakt en de kinderen weer hun foto getoond. Succes verzekerd.
Aan het einde gaan we naar een winkeltje waar ze de zijde verkopen als sjaal of tas. De prijzen zijn hoog, maar voor wat er geboden wordt heel laag. We hebben echter niets nodig en ook als souvenir weet ik niet wie zo’n sjaal gebruikt. Dus helaas, we vertrekken zonder iets gekocht te hebben.
Even later eten we aan de rivier. Het stadje is heel gezellig en rustig. Dan worden we naar het hotel gebracht, Het hotel “Sekong Star” ziet er aan de buitenkant heel mooi uit, van binnen is het ook netjes, maar jammer genoeg niet goed onderhouden. De kamer is prima en daar gaat het om en we hebben weer airco, een warme douche en toilet. Ze zijn heel service gericht. Er was geen toiletpapier, maar na onze vraag bleven ze zoeken en even later kwamen ze met een kleine beetje toiletpapier en verder tissues.
Na onze siësta gaan we weer naar het centrum. De markt is heel leuk, de mensen laten ons onze gang gaan, de markt is niet voor toeristen. Als we naar de rivier lopen wordt er een jongentje aangereden door een brommer. Brommers rijden hier heel hard, het ventje van een jaar of drie stak zo over. Vervolgens lag ie onder de brommer. Iedereen bemoeide zich ermee en deed heel boos tegen de tiener op de brommer. Het jongentje komt met de schrik en een paar flinke schaafwonden vrij. In plaats van de schaafwonden nder de kraan te houden, veegt zijn vader met een vieze doek de wonden af. Wij geven hem een kaartje en dat vindt ie wel leuk.
Het internet café is boven verwachting snel, dus besluiten we ook dit bericht vanavond nog te plaatsen. Het is wel apart, dit is een plaatsje uit de toerisctische route en het internet is sneller dan menig andere plaats. De computers zijn heel langzaam, maar dat geeft niet meer, want we pluggen gewoon onze apple aan het netwerk. Werkt prima.
Als we terug gaan worden we door een beetje Engels sprekende tieners aangehouden (zie de foto van Sjaak en de 2 dames). Ze vragen of we naar hun trainingscentrum willen komen. Het is een centrum waar kansloze Cambodjanen leren hoe om te gaan met toeristen. Er is een guesthouse, een restaurant en een cafe. Wij zullen er straks heen wandelen.
Tot zover. Morgen hebben we een flinke reis te gaan 470 km naar Phnom Penh. De weg is echter geheel verhard en breed. Files kennen ze hier nog niet, dus het zal zes tot zeven uur duren. We vertrekken heel vroeg om morgen nog wat inkopen te kunnen doen in de stad op de Russische markt.
Click op onderstaande linkt om het filmpje van de Mekong Blue te zien:
http://www.youtube.com/watch?v=okk2EMM4mQw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten