Maandag 14 december Naar Battambang

Vanochtend was het vroeg dag. Om half zeven op staan en om half 8 met de Tuk Tuk naar het busstation. Daar stapten we op de bus naar Battambang. Het is een drukte van belang bij de bus. Wij gaan ergens zitten, maar er blijken gereserveerd stoelen te zijn. Dus gaan we op onze eigen plaatsen zitten. De bus is vol. Het is een bus met airco en tv. De tv staat heel hard. Eerst karaoke. Daar worden we goed wakker van. Vervolgens komt er een soort Cambodjaanse Mr Bean. Alle mensen rondom ons liggen dubbel van de lach. Mr Bean kan me niet bekoren, maar deze ook niet. Als we de stand uit zijn rijden we een paar uur door de rijstvelden. De weg is prima en het schiet op. We moeten 290km afleggen. In de dorpen die we passeren gaan we erg langzaam, dat maakt een gemiddelde van 60 km. Onderweg stoppen we 2 keer. De eerste keer om te plassen. De damestoiletten zijn Aziatische. Je kan niet zitten. De dames gooien heel veel schepjes in de toilet als ze geweest zijn. Het water stroomt er aan alle kanten weer uit, maar schoon is het.
De tweede stop is om 11 uur en veel mensen gaan lunchen. Bij ons verdwijnt elke trek (als we die al hadden) bij de zicht van het voedsel. Geroosterde eieren met de kuikens erin, sprinkhanen, kikkers (niet alleen de billetjes, maar compleet), vogeltjes inclusief snaveltje en veel spul wat we niet herkennen. Wij nemen dus niets. Bij de toiletten speelt zich weer hetzelfde spel af met water smijten. Bij de heren gaat het volgens Sjaak veel netter.
Om 13.00u arriveren we in Battambang. Daar stopt de bus heel vaak en we hebben geen idee waar we moeten uitstappen. Dus blijven we tot het einde zitten. Bij het busstation is het een chaos. Iedereen roept ons. Uiteindelijk kiezen we een Tuk Tuk die ons naar het hotel brengt. Het vergt veel organisatie met onze bagage in een Tuk Tuk. We hebben zoals gewoonlijk weer veel te veel bij ons. Allebei hebben we de grote rugzak achterop en een kleine op onze buik en dan nog mijn handtas. Dat past maar net in een Tuk Tuk. Onze benen leggen we op de bagage.
Het hotel is een heel groot hotel, een echt zaken hotel, maar het internet doet het niet. Er is ook een mooi zwembad. We besluiten eerst iets te gaan eten. De lonely planet schrijft dat vlakbij een restaurant is waar veel studenten komen lunchen. Daar gaan we dus heen. Het zou een paar honderd meter lopen zijn. We gaan dus lopen. Enfin na een poosje komen we bij iets wat in de verste verte op een restaurant lijkt. We krijgen een kaart met hier en daar wat Engels, echter geen prijzen. Dit hebben we al vaker in andere landen gevraagd. We vragen wat e.e.a kost en dan zijn de prijzen hoger dan gisteren in luxe restaurants. We vertrekken dus weer. We lopen weer verder en komen bij de rivier. We hadden het restaurant al moeten zien, maar het is er niet. Dan gaan we rechts en na een half uur besluiten we een Tuk Tuk te zoeken. We zitten echter buiten het toeristische centrum en er komt niemand. Eindelijk komt er een brommer die vraagt of we mee willen. Hij brengt ons naar het centrum en zet ons daar uit. Het restaurant weet hij ook niet. We zijn nu verder van het hotel af, maar wel in de bewoonde wereld. Daar vragen we weer een Tuk Tuk en hij blijkt ook niet te weten waar het is. Ook de volgende weet er niets van. We beginnen nu aan de lonely planet te twijfelen. De volgende Tuk Tuk brengt ons naar ons hotel en daar gaan we lunchen. Dit uitstapje kost anderhalf uur en heel veel energie. Wandelen met ruim 30 graden en geen pet is heeeeeeeeel heet.

Het eten in het hotel is heerlijk. De rest van de dag vinden we dat we ons portie wel gehad hebben. Om half vier liggen we tot 6 uur aan het zwembad. Daarna opfrissen. Het avondeten nuttigen we in La Villa. Een prima restaurant, daar nemen we wel een Tuk Tuk naar toe. Ook dat restaurant ligt ergens anders dan de Lonely Planet ons vertelt. Deze driver weet waar het restaurant ligt, dus komen we er snel.

Nu is het half tien ’s avonds. Op onze kamer zou Wifi hebben. Het werkt niet. De jongen van het hotel vertelt dat dat aan mijn computer ligt, ik zou geen draadloze computer hebben, maar ik weet wel beter. Morgen maar in de lobby met een kabel dit verhaal plaatsen. Dat is wel jammer, want ik heb leuke filmpjes. Deze plaatsen duurt altijd lang en als de computer op mijn kamer staat is dat geen probleem. Ik laat ‘m echter niet alleen in de lobby. Dus jullie moeten nog even wachten totdat we in Siem Raep zijn.

Hier volgt het filmpje over de bambootrain:
http://www.youtube.com/watch?v=oMxBvzlpg9w