donderdag 14 januari 2010

15 januari 2010 Al weer 5 dagen in Zoeterwoude

Zaterdag 9 januari zijn we inderdaad op tijd geland op Schiphol. Ook al waren we op de hoogte van de temperatuur in Nederland, een warm welkom was het niet. Een temperatuurverschil van 30 graden gaat je niet in de koude kleren zitten. We hadden zomerkleding aan met resp. een katoenen trui en een zomerjasje erover heen. In die kleding zochten we naar onze taxi. Gelukkig lukte dat snel.

Thuis is het wel even wennen. Naast de temperatuur, het zelf koken en het werken, zijn er nu ook de dieren die hun gebied enorm vergroot zien. De schapen lopen vrolijk over alle sloten heen en zijn zo snel een stuk uit de richting. De honden blijven ook niet op het erf en moeten dus binnen blijven. Daardoor zijn we gedoemd om net zoals het grootste deel van de Nederlandse bevolking de honden 4 keer per dag uit te laten.

Dat is wennen voor zowel de honden als ons. Als je als hond gewend bent om je zelf uit te laten wanneer je daar zin in hebt en je moet nu wachten tot je baasje zin heeft, is dat even wennen. Op het moment dat we met de honden wandelen, barsten ze van de energie en vliegen alle sloten tegelijk over. Wij staan dus regelmatig tot 100 te tellen.










Alleen Dora is onverstoorbaar. Zij blijft gewoon bij het huis en kan dus wel alleen buiten zijn. Zij vindt al dat gewandel wat overdreven en sjokt achter ons aan.


















De schapen hebben we maar opgesloten. Ze zijn immers zwoegervrij en zijn nog geen andere schapen tegengekomen, maar je weet nooit. Als alles normaal was gelopen hadden ze nog tot 30 januari vrij mogen rondlopen, nu zitten ze op een klein met hekken in plaats van water omsloten weitje te wachten tot ze op stal gaan. Ook de schapen vinden het niets op zo'n klein weitje en lopen de hele dag te blaten.

Ons konijn heeft van schrik zijn jongen verworpen. De kerstdekking was dus geen succes. Enfin over een paar weken maar weer.
Tot zover de stand van zaken in Zoeterwoude.

woensdag 6 januari 2010

Woensdag 6 januari Sihanouville


We zijn intussen al drie dagen in Sihanoukville. We krijgen de computer niet aangesloten op internet. Dus zullen we vanavond naar een internetcafe gaan om dit bericht te plaatsen. Dit is tevens het laatste bericht. Sihanoukvile is een grote badplaats en we gedragen ons als echte badgasten: ontbijten, naar het strand, lunchen, naar het zwembad of de volgorde andersom. Dit is lekker, want de reis was toch heel vermoeiend. Even nog een samenvatting van de laatste dagen.

Zondagavond hebben we inderdaad heel romantisch gegeten. We aten bij kaarslicht. Daardoor kon ik zelf de kaars niet lezen, maar Sjaak las voor. Het eten was heerlijk.
De volgende ochtend stond om 9 uur de taxi voor. In twee uur waren we in Sihanoukville.
Sihanoukville is een grote badplaats. Het valt uiteen in een aantal delen, in elk deel staan hotels, zijn restaurants en bars. Wij zitten in het middenklas gedeelte. Het is hier goed toeven. Er is een prachtig zwembad en we hebben een hotelkamer direct aan het zwembad. Op honderd meter is de oceaan.
Dinsdag hebben we alleen aan het zwembad gelegen en ’s avonds wat rond gewandeld. Een borrel bij een bar, dan weer verder kijken en eten bij een ander tentje. Op de terugweg kwamen we langs ’T zot genot. Ze verkopen daar Leffe. Nu daar zijn we dus als laatste neergestreken. De Leffe was prima. Toen Sjaak het drankje bestelde, wist de serveerster er niet goed raad mee. Ze liep naar een westerling en die kwam direct naar ons toe en sprak ons in puur Vlaams toe. Sjaak kreeg zijn Leffe en het smaakte net als thuis.



Woensdagochtend zijn we naar de markt gegaan. We kopen heel veel souvenirs. Afdingen helpt niet zoveel, maar we hebben alles kunnen kopen. Daarna zijn we weer toe aan een verfrissende duik in het zwembad.










Lunch gebruiken we aan het strand. Ook daar is het prima, maar wel heel druk. Continue lopen er mensen langs met spullen om te verkopen. Het is er heel gezellig. We blijven daar tot na zonsondergang. ’s Avonds kiezen we een Frans restaurant uit in de grote straat met restaurants.










Vandaag zijn we met een heel klein bootje de grote zee op geweest en naar drie eilanden gevaren. Het bootje schudde enorm, maar wonder boven wonder kwamen we steeds aan. We hebben gesnorkeld, gebarbecued, en wat aan het strand gelegen.










Onze laatste dag morgen zal ook heel rustig verlopen.















Vrijdag vertrekken we uit Sihanoukville om 12.30 en verwachten om 6.00 zaterdagochtend in Amsterdam aan te komen. We vliegen over Signapore.
Tot ziens allemaal.

zondag 3 januari 2010

Zondag 3 januari Kep, Rabbit Island


Vanochtend worden we opgehaald door een kleine mini. Deze brengt ons naar Kep market. Daar kopen we een kaartje voor de ferry en vervolgens brengt een Tuk Tuk ons naar het pintje.
Het is een klein bootje dat ons in 20 minuten over de Chinese zee zal vervoeren naar Rabbit Island. Het eiland ziet er leuk uit, allemaal palmen op het strand.









Het is een echt bounty eiland, maar de zon schijnt er bovenop. Dus is het eerst zoeken naar een geschikte plek. We vinden een vlondertje dat we willen huren en het ligt prachtig onder de palmen. Als we net geïnstalleerd zijn, komen er 2 boten vol Cambodjaanse kinderen (een stuk of 30 kids) onder begeleiding van 6 Duiters, een kindertehuis of iets dergelijks op schoolreis. Het is een drukte van belang. Ze nemen naast ons plaats.
Wij besluiten te verhuizen, aangezien de rust weg is. We vinden dan een prachtig vlondertje met een dak van palmbladeren erboven. Daar blijven we afwisslend liggen en dan weer even zwemmen.





Tussen de middag gaan we naar een restaurantje. Marjon bestelt krab, Sjaak pannenkoek. De krab wordt vers uit de zee gehaald en smaakt net zo lekker als gisteren en eergisteren, maar deze keer 4 dollar.







Om 4 uur worden we weer opgehaald. Het was een heerlijke dag op een bounty island.

Vanavond pakken voor onze laatste verplaatsing. Morgen gaan we naar de grote badplaats: Sihanoukville. Vanavond gaan we uit eten bij Breezes aan zee, een romantisch diner voor twee.

zaterdag 2 januari 2010

zaterdag 2 januari 2010 Kep


Vanochtend hebben we voor het eerst in de laatste 14 dagen de wekker niet gezet. Wat blijkt, vlak na zonsopkomst wordt Marjon wakker en vlak daarna Sjaak ook. We blijven toch liggen, want dat was nu eenmaal het plan. Om half 8 zitten we aan het ontbijt.

Ons plan voor vandaag start pas om 10 uur. Dus hebben we nog even lekker op onze veranda zitten lezen. Het hotel ligt hier zo mooi, op een heuvel boven de baai, alleen het uitzicht maakt al dat je blijft zitten kijken.
Om tien uur vragen we om de fietsen die we zouden lenen. Sjaak’s fiets is ok voor Cambodjaanse begrippen. Die van Marjon heeft zachte banden. Twee mensen komen om de banden op te pompen. Net zo snel loopt de band weer leeg, ook de volgende fiets biedt geen soelaas. Dus maar een Tuk Tuk opgetrommeld die ons naar het strand brengt. Het is heel warm, dus zo’n groot probleem is het niet. Op het strand lopen allemaal dames met krab, garnalen, schelpen, fruit. Alles is zo klaar voor consumptie. Het is weekend, dus komen er allemaal rijken uit Phnom Penh. Zij komen met grote auto’s en vaak 4x4’s (zelfs nieuwe landrovers). De vrouwen rennen op die auto’s af om iets te kunnen verkopen. Veel toeristen lopen er niet, het publiek is nu de rijke Cambodjaan. Het contrast is weer enorm. De rijken behandelen de verkopers alsof ze veel minder zijn.


We blijven een uur op de kade zitten om het te kijken naar de Cambodjanen. In zee zwemmen ze met alle kleren aan en maken veel plezier.



Daarna lopen we naar hetzelfde restaurant als waar we gisteren lunch hadden. Dat is 2 km lopen. Het is een leuke wandeling langs de boulevard. Een gedeelte is al prachtig gemaakt, na de bocht is het nog niet af. Een oude vrouw bedelt. Sjaak besluit haar wat te geven, haar dag is weer goed.








De lunch was weer fantastisch; krab en garnalen en dat samen voor 15 dollar (11 Euro), compleet met twee verse jus d’orange Het leven lacht ons toe.



Daarna zijn we allebei achterop een brommer gekropen en naar het hotel gebracht. De rest van de middag lagen we aan het zwembad.
Morgen gaan we naar Konijnen eiland, snorkelen en aan het strand liggen.

vrijdag 1 januari 2010

1 januari 2010 Kep

Van oudejaarsavond hebben we weinig gemerkt. Na een voortreffelijke maaltijd lagen we om 10.00 op bed.

Vanmorgen hebben we met de TukTuk een rit gemaakt over het platteland in de omgeving van Kampot met een Engels sprekende berijder. Een aardige jongen die goed zijn best deed, maar het wel moeilijk had omdat hij het gisterenavond erg laat had gemaakt in verband met oudejaarsavond.


We hebben een tempel in een grot bezocht.
Het was niet spectaculair, maar wel aardig om te zien. Het vergezicht over de rijstvelden was wel mooi om te zien. Vlak vooraan lag een moestuin met sla, toch iets van thuis.





Vervelend was het dat we werden achtervolgd door een aantal jongetjes die ons letterlijk en figuurlijk in de weg liepen. Ze proberen hier op alle mogelijke manieren geld van je af te troggelen. Inmiddels zijn we daar wat minder gevoelig voor geworden en de jongetjes zijn daarvan het slachtoffer. Ze krijgen niets.







Als tweede bezichtigen we een peperplantage. We krijgen uitleg over de plantage en de manier waarop de beste peper in Zuid-Oost-Azie wordt gemaakt. Vorig jaar in Bali hoorden we ook dat daar de beste peper wordt geproduceerd. Naast peper groeien er ook bananen, jack fruit, durian, sinaasappelen en mango’s. Al met al best een aardig uitstapje.








De lunch in Kep was onovertroffen. We hebben krab en garnalen gegeten en dat smaakte heerlijk. We hebben besloten ze morgen weer te gaan eten.

Na de lunch terug naar Kampot om af te rekenen en onze bagage op te halen. Dezelfde tuktuk berijder bracht ons in ongeveer 40 minuten weer terug in Kep waar we nu verblijven in een heerlijk resort. Na meer dan vijf uur hobbelen in de tuktuk hebben we ’s middags heerlijk aan het zwembad gelegen en niets meer gedaan.

Overigens maakte zich nog wel enige paniek van ons meester. Het leek er op dat de oplader van de computer het had begeven. Dat bleek echter niet het geval. Een vriendelijke meneer vertelde ons dat de netspanning in Cambodja soms wisselt en dat de computer daarom niet oplaadt. Gelukkig maar, want zonder computer zijn moderne reizigers erg onthand.

Aan het einde van de vakantie houden we vanaf nu een aantal rustige dagen. We houden jullie echter op de hoogte.

Filmpje van vandaag:
http://www.youtube.com/watch?v=YsgFAbF55CQ