Een knotsgekke kerstavond
Gisteren zijn we met de boot vertrokken naar Banda Neira. Een reis die we niet snel zullen vergeten. Het begint al in de wachtruimte. Honderden mensen verzamelen zich daar om de boot te nemen. Het is er verschrikkelijk benauwd en warm. Bovendien zijn de Indonesiërs stevige rokers. Dat alles maakt het wachten geen pretje, maar dat is nog niets vergeleken wat later zou volgen.
Om 17.00 zou de boot vertrekken, maar uiteindelijk is het bijna 19.30 uur voordat we de lange reis van acht uur aanvangen. De aankomst van de boot in Ambon is een welkome afwisseling van het lange wachten. Zodra de boot is aangemeerd, stormen honderden kruiers naar boven om de bagage van de passagiers te helpen sjouwen. Tegelijkertijd mogen de nieuwe passagiers al plaats nemen. Het gevolg laat zich raden. Komende en gaande mensen op dezelfde trap. Wat een chaos.
Na lang zoeken vinden wij een plaatsje op het achterdek. We hebben gelezen dat de Ambonezen het buiten te koud vinden en het daarom buiten rustiger is. Dat klopt en we ontmoeten een Nederlander en een Nieuw-Zeelander. We hebben veel plezier met ze. Aan boord is de situatie onbeschrijfelijk. Het lijkt wel een boot vol met vluchtelingen, althans zo stellen wij ons dat voor. Overal slapen mensen en er zijn veel meer mensen op de boot dan toegestaan. De toiletten zijn zo verschrikkelijk smerig dat het onvermijdelijke bezoek zo lang mogelijk wordt uitgesteld. Ook de muziek op de boot is verschrikkelijk. Kboem, Kboem, Kboem en dat heel hard en achter uur aan een stuk.
Om 02.30 meren we af. Het verlaten van het schip verloopt op dezelfde chaotische manier als bij vertrek. Iedereen duwt tegen iedereen en de sjouwers proberen met hun bagage voor te dringen zodat ze snel nog een klant kunnen helpen. Marjon en ik besluiten zo dicht mogelijk bij elkaar te blijven staan om onze bagage te beschermen. Dat verhindert niet dat wij de andere dag constateren dat de portemonnee van Sjaak is gerold. We hebben ons geld echter op verschillende plaatsen verstopt, zodat we voor de komende dagen wel rond kunnen komen. Dat betekent wel dat we snel alle bankpassen moeten blokkeren, maar we hebben gelukkig nog de passen van Marjon.
Al met al een kerstavond om nooit te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten