Op pad met de duikers in het National Park Bunaken

Sjaak rust uit voor onze hut

Het uitzicht vanuit onze hut

Gisterenavond zijn we nog even naar de bar geweest, beneden bij het strand. De meesten gasten waren om negen uur al naar hun hut; duiken is een vermoeiende bezigheid en dat terwijl wij minimaal 20 jaar ouder zijn dan de in leeftijd op ons volgende gast. Maar ja, je bent zo oud als je je voelt. Er zat nog een Nederlands koppel in de bar en daar hebben we een praatje meegemaakt. De man is, hoe kan het zo treffen, fiscalist en dat schept een band. Er zijn uiteraard gezamenlijke kennissen. Om tien uur zijn ook wij naar bed gegaan. Weer vielen we droomloos in slaap.

 Om kwart over acht verzamelen we bij de boten waar alle duikers en wij als de enige snorkelaars worden verdeeld over de boten. Onze boot heeft beginnende duikers aan boord en aangezien zij niet zo diep gaan, is het voor ons ook een aangename tocht. De eerste snorkelplaats valt wat tegen voor ons verwende reizigers.
Er is vis genoeg, maar het koraal is dood.







De tweede snorkelplaats overtreft onze verwachtingen. Alle soorten vis en koraal zwemmen op een ondiep deel en dan ineens is er een heel grote muur, waarna de zee oneindig ver wegzakt onder ons. Als ik daar ver naar beneden kijk, word ik duizelig. Daarna is het 12.45u en dus tijd om te lunchen. De lunch is net als gisterenmiddag en avond overvloedig en heerlijk.

 We twijfelen of we vanmiddag weer mee zullen gaan om te snorkelen. We besluiten niet te gaan als een instructeur ons vertelt dat vlakbij het hotel voor snorkelaars een veel mooiere plaats is dan waar de duikers heengaan. We lopen dan een stukje langs het strand en gaan snorkelen bij het resort van de buren. Gisteren was er veel stroming, zodat we weggezogen werden. Vandaag is daar niets van te merken en snorkelen we een uurtje, waarna we weggaan en ik vervolgens dit verslag maak voor jullie.

Tot zover de maandag. Morgen gaan we niet met de duikers mee, maar krijgen we een echte snorkeltrip. We wachten het af.